2004

Pierwszego maja 2004 r. Unia Europejska przywitała 10 nowych członków. To w połączeniu z decyzją Wielkiej Brytanii, aby pozwolić na bez restrykcyjny wjazd do kraju spowodowało, że wiele osób z tych 10 państw wybrało Wielką Brytanię jako swoje nowe miejsce zamieszkania. Jednym z tych 10 państw była Polska, skąd pomiędzy 2004 a 2012 rokiem przybyło do UK około 2 milionów członków.

Głównymi przyczynami przyjazdu do UK była tutejsza stabilność ekonomiczna oraz społeczna, większe szanse na znalezienie pracy, jak i wysokie bezrobocie w kraju ojczystym.

Bedford od zawsze miało rozbudowaną Polską społeczność, której centrum znajdowało się pomiędzy Klubem Polskim, Polskim Domem Kultury (Dom Polski), jak i Polskim Kościołem (Św. Kutberta, Mill Street).

Gdy nowo przybyli migranci poszukiwali pomocy w rozpoczęciu życia w Anglii (szukanie pracy, wyrobienie National Insurance Number itd.) najczęściej zgłaszali się do Polskiego Kościoła, lecz z upływem czasu kościół nie był w stanie pomóc wszystkim potrzebującym.

Aby rozwiązać ten problem, proboszcz parafii zaczął odsyłać osoby, które potrzebowały pomocy, na spotkania do niedalekiego domu rodzinnego, którego mieszkańcy byli zaznajomieni z życiem w UK i byli w stanie pomóc innym.

Robert i Małgorzata zaczęli wspierać mieszkańców Bedford we własnym salonie w swoim małym szeregowcu. Pomagali z ogólnym doradztwem, aplikacjami do miejsc pracy, opieki społecznej, zakwaterowaniem, jak i tłumaczeniem. Niektórzy również potrzebowali wsparcia z językiem i z tego powodu Małgorzata zaczęła prowadzić lekcje ESOL dla małej grupy migrantów.

Niejednokrotnie kolejki osób potrzebujących wsparcia ustawiały się wzdłuż całej ulicy. Robert i Gosia nigdy nikogo nie odrzucili, czasami nawet pracując do świtu.

Gdy wieść o pomocy niesionej przez Małgosię i Roberta się rozniosła, zaangażowała się również rodzina i przyjaciele m.in.: Julia Brady, Jarosław Kudłaty, Tomasz Żuchnicki oraz Agnieszka Kluza.

Tak właśnie wyglądał początek PBIC – Drużyna składająca się z rodziny i przyjaciół, udzielająca porad i lekcji, aby pozwolić na niezależność dla tych, którzy niedawno przybyli do kraju.

Przez 3 Lata PBIC funkcjonowało poprzez zaangażowanie pięciu wolontariuszy. W tym czasie otrzymaliśmy cenne wsparcie od Glenis Orkisz z BREK Bedford Race and Equality Council, jak i Jane Sanders ze Związku Nauczania (Learning Partnership).

2007

W 2007 r. Byliśmy już ustanowieni jako Organizacja Społeczna co sformalizowało obecność PBIC w Bedford. Uzyskaliśmy strukturę prawną, co pozwoliło na otwarcie konta bankowego, jak i ubieganie się o potrzebne fundusze.

2009

Zaproszeni przez Ginę Marszałek, przewodniczącą Polskiego Klubu, wyprowadziliśmy się z salonu Roberta i Małgosi do małego biura w Klubie Polskim na Aleksandra Road. Otrzymaliśmy również nasz pierwszy fundusz z Social Funds na projekt Młodzi Przedsiębiorcy.

2010

Zapotrzebowanie na nasze usługi wciąż rosło i w 2010r. otrzymaliśmy naszą pierwszą dotację od Big Lottery Fund. Umożliwiło to dalsze rozwinięcie naszych usług, jak i wprowadzenie się do znacznie większego biura na Bradgate Road wyposażonego w oddzielne sale na lekcje angielskiego i sesje doradcze.

2011

Uzyskaliśmy naszą pierwszą Akredytację MATRIX, która zapewniła PBIC rozpoznawalność jako Ośrodek Doradztwa Zawodowego,

W tym komentarz głoszący:

“Zapewnienie dwujęzycznego

doradztwa zawodowego dla migrantów w lokalnym społeczeństwie, szczególnie dla Polaków, jak i obywateli innych wschodnio-europejskich krajów, jest wyjątkową usługą lokalną, regionalną i być może krajową.”

Jesteśmy jedyną dwujęzyczną agencją w UK, która posiada akredytacje jakościową Matrix.

Aby zapewnić pomoc każdemu, kto wymagał naszych usług, otworzyliśmy dodatkowe biuro na Lurke Street w Bedford.

2013

17-ego czerwca PBIC zostało zarejestrowane jako organizacja charytatywna z numerem 1152448.

2016

23 czerwca UK zagłosowało za wyjściem z Unii Europejskiej. Postawiło to przeszkodę nie tylko dla naszych klientów, ale także dla nas, stawiając znak zapytania co do przyszłości życia w UK.

Atmosfera otaczająca długotrwałe negocjacje Brexitu sprawiła, że społeczności migrantów poczuły się odizolowane. W tych ciężkich czasach widzieliśmy wzrost zapotrzebowania na oferowane przez nas usługi, jako że migranci szukali osób do rozmowy o ich obawach, i zapewnienia, że wszystko będzie dobrze.

2017

W październiku 2017r. jeden z naszych założycieli Robert Brady nieoczekiwanie zmarł. Było to wielkim ciosem dla każdego, kto był zaangażowany w PBIC. Pozostawiło to wielką lukę w zarządzaniu i kierunku, w którym organizacja zmierzała, gdyż jego zaangażowanie, pasja i dedykacja były kluczem dotychczasowego sukcesu PBIC.

2018

Ze względu na zeszłoroczne problemy, PBIC postanowiło przenieść wszystkie swoje operacje do jednego biura na Lurke Street.

2019

Celem naszej organizacji było wzmocnienie naszego kierunku strategicznego. Przyjęliśmy nowych powierników, a nowym prezesem PBIC został Nigel Reese.

Parlamenty UK i UE zatwierdziły Brexit, czego skutkiem była rejestracja PBIC w OISC (biuro komisarza służb imigracji) poszerzając nasze usługi o oferowanie wsparcia w uzyskaniu statusu osoby osiedlonej.

2020

PBIC przeniosło miejsce pracy do teraźniejszego biura na ulicy Bromham 90-92.

Mniej niż miesiąc po rozpoczęciu przeprowadzki, rozpoczął się lockdown, który zmusił naszych doradców do pracy z domów. W rezultacie, zapotrzebowanie na niesioną przez nas pomoc wzrosło i PBIC musiało szybko zaadaptować się do zdalnego dostarczania oferowanych usług. We wrześniu 2020 zaczęliśmy stopniowo powracać do biura i oferowania naszych usług twarzą w twarz.